วัฒนธรรมยอนยุค ที่จะแนะนำกันในวันนี้เป็นอะไรไปดูกัน ?
วัฒนธรรมยอนยุค ของคนพื้นบ้านทั่วไป มีการร้องรำทำเพลงเป็นทำนองสั้นๆ ที่เป็นคำร้องง่ายๆ โดยพื้นเพคนภาคกลางมักเรียก รำวงพื้นบ้านนี้ว่า “รำโทน” โดยมากจะเป็นคนพื้นภาคกลางที่เรียก เพราะทางด้านของชาวจันทบุรีมักจะนิยมเรียกว่า “รำวงเขี่ยใต้” เป็นการร้องเพลง พร้อมกับการละเล่นระหว่าง นวดข้าว หรืออาจจะร้องรำระหว่างการเกี่ยวข้าว การนวดข้าว หรือตามงานบุญ
งานบวชต่างๆ สำหรับรำวงพื้นบ้าน ที่จากอดีตเคยใช้อุปกรณ์ ที่มีอยู่มาร้องรำทำเพลงทั่วไปนั้น ไม่ว่าจะเป็นไม้ไผ่ มาเคาะจังหวะ หรืออาจจะเป็นถังน้ำ ปี๊ป ก่อนที่จะมีการพัฒนา มาเป็นอาชีพ และนำเครื่องดนตรีเข้ามาร่วม และมีการพัฒนามาใช้ในการเลี้ยงชีพ เมื่อมีผู้คนนิยมมากขึ้น และพัฒนามาอย่างต่อเนื่อง โดยการนำเอาบทเพลงลูกทุ่ง มาร้องร่วมและใช้รูปแบบ การรำวงไปเล็กน้อย
ในสมัยที่เรียกได้ว่า มากกว่า 60 ปีชาวบ้านที่มีเครื่องตนตรีที่น้อยชิ้น และนะมาละเล่นรำวงกัน โดยเครื่องดนตรีที่นิยม นำมาใช้นั้นคือ กลองทัด นั่นจึงเป็นสาเหตุ ที่คนภาคกลางมักจะเรียกว่า “รำโทน” เพราะใช้กลองโทนมา เป็นเครื่องดนตรี
ที่ใช้บอกจังหวะนั่นเอง และเริ่มนำเอาเครื่องดนตรี ชนิดเงินเข้ามาร่วมใช้งานด้วย ไม่ว่าจะเป็นฉิ่ง และฉาบนั่นเอง ก่อนที่หลายคนจะเริ่มรู้จักกันดี ที่มักจะเรียกกันว่ากลองยาว ที่นิยมเล่นกันเองในกลุ่ม ของชาวพื้นบ้นนั่นเอง
วัฒนธรรมยอนยุค สำหรับการรำวงย้อนยุค หรือเรียกกันว่ารำวงพื้นบ้าน
ที่เป็นการรวมตัวกัน เพื่อมาทำการเปิดการละเล่น ที่เรียกได้ว่าเพื่อความผ่อนคลาย เพื่อสร้างสนุกสนาน สมัคคีภายในพื้นที่ชุมชน เพื่อผ่อนคลายความเครียด หรือความเหนื่อยล้า จากการทำงานหนักนั่นเอง สำหรับรำวงนั้น ถือว่าเป็นวัฒนธรรมย้อนยุค ที่เรียกได้ว่าเห็นเป็นรูปแบบ การสร้างที่ชัดเจนในเรื่องของ ความนิยมที่ได้รับมากขึ้น เป็นในช่วงของสงครามโลก
เนื่องจากเป็นข้อมูลที่มีการบันทึกไว้ ช่วงระยะเวลาของสงครามครั้งที่ 2 รำวงได้รับความนิยมอย่างมาก เนื่องจากเป็นอีกรูปแบบ ของการทำลายความเครียด และช่วยในการปลอบประโลม ผู้ที่ทำงานหนัก ช่วยให้ผ่อนคลายจากอาการ ที่เรียกว่าเหนื่อยล้านั่นเอง นับว่ารำวงเป็นเครื่องมือ ที่สามารถช่วยผ่อนคลายความทุกข์ ที่เกิดขึ้นได้ ศิลป วัฒนธรรมสมัยสุโขทัย
ปัจจุบันศิลปะวัฒนณธรรม ของเรื่องวงดนตรีย้อนยุค หรือที่เรียกว่ารำวงพื้นบ้าน เป็นวัฒนธรรมที่เรียกได้ว่ากลายเป็นสิ่งที่คู่กับชาวบ้าน พื้นเมืองเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นเนื้อเพลง และพัฒนามาอย่างยาวนาน สำหรับเนื้อเพลงของรำวง ที่เป็นของ เนื้อเพลงท่ารำของรำวงได้จากลีลาท่ารำ การที่มีหลายคน นิยมที่จะนำเพลวที่มีทำนอง และมีเพลงทำนองเพลงประกอบกัน
และมีเนื้อเพลง กับเนื้อหาที่ถูกพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ของการกระทำจากชุมชนนั้น และการพัฒนานี้เอง ทำให้ผู้เข้าร่วมใช้งาน สามารถพบได้กับที่มีความสนุก และเร้าใจจึงมีผู้สนใจ และพยายามฟื้นฟูเรื่องของ การรำวงพื้นบ้านให้กลับมา สร้างวัฒนธรรมย้อนยุครำวง ให้เหมือนมีชีวิตชีวามากยิ่งขึ้น และให้เป็นแหล่งสีสรรคของชุมชน ขึ้นใหม่อีกครั้งนั่นเอง
การย้อนยุครำวง ปัจจุบันมีการพัฒนาจากเดิมมากขึ้นยังไงบ้าง ?
อีกทั้งการสร้างวงรำวง เคยพบกับเรื่องราว ของแต่ละท้องถิ่นหรือพื้นเพ อีกทั้งในปัจจุบัน การรำวงใด้นำเอามาสร้าง ให้เป็นสีสรรของการกระทำ ของเหล่าผู้คนที่เป็นพื้นที่ชุมชน และที่เห็นได้ชัดเจน คือเรื่องของชุมชนที่มีการ นำเอารำวงมาใช้โดยพยายาม ที่จะนำการปลูกฝังการละเล่นนี้ ให้ชนครรุ่นหลังได้เพิ่มเติมนั่นเอง พัฒนาการ ด้าน ศิลป วัฒนธรรมสมัยสุโขทัย
สำหรับปัจจุบันนั้น รูปแบบของการรำวง ที่มีรูปแบบการเปลี่ยนแปลง จากการละเล่นกัน ระหว่างที่ทำการดำนา เกี่ยวข้าวนั้น กลับกลายเป็นว่า ปัจจุบันจะสามารถพบเห็นได้จาก การแสดงในชุมชนนั่นเอง มรดก ด้าน ศิลป วัฒนธรรม สมัยสุโขทัย
การรำวงที่เป็นแบบเดิมๆ ท่ารำและร้อง พร้อมทั้งท่ารำวงแบบเดิมๆ ที่เคยมีช่วงหนึ่ง ได้มีการนำเอาเครื่องเป่า มาทำการจัดตั้งการรำวงเกิดขึ้น และได้รับการยอมรับอย่างเต็มที่ อีกทั้งการรำวงพื้นบ้าน หรือที่มักเรียกว่ารำโทนนั้น ที่เป็นการนำเอาเรื่องราว ของการวางตัว จากการรำวงดั้งเดิมพัน เปลี่ยนแปลงไปมาก สำหรับจากการเล่นกัน เนื่องจากในสมัยโบราณ
ไฟฟ้าไม่ได้มีให้ใช้งานการที่ชาวจันทน์เรียกว่ารำวงว่า รำวงเขี่ยใต้ ก็เพราะการจุดไฟเพื่อเพิ่มแสงสว่าง ในช่วงเวลากลางคืน และเมื่อนานวันเข้า จากการบอกเล่าของชาวบ้านทั่วไปนั้น ไม่มีไฟฟ้าใช้จึงมีการนำเอา เครื่องดนตรีที่สามารถ นำมาเล่นกับรำวงได้ โดยไม่จำเป็นต้องพึงพาไฟฟ้านั่นเอง รำวงการลงล้อมรอบ เพื่อทำการเริ่มรำลง จากการเปิดรำวงไปสัก ๒–๓ รอบ
โดยเมื่อไม่มีไฟฟ้าในพื้นที่โบราณ ก็มีการจุดไต้ไฟ หรือจุดกองไฟ โดยจะมีการเขี่ยเตาไฟกลางวง เพื่อให้ไฟคุสว่างขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้นก็มีการพฒนาสู่เครื่องเป่า และการจัดตั้งวงดนตรีขึ้นมา เพื่อใช้ในเกมการเล่นแบบ เป็นการพัฒนามาสู่การเดินรำวงพื้นบ้าน โดยมีการนำนักร้อง และเพลงพื้นเมืองต่างๆ โดยจะมีรูปแบบของการเป็นมืออาชีพ มายิ่งขึ้นนั่นเอง
วัฒนธรรมยอนยุค สำหรับรำวงย้อนยุคนั้น ได้รับอิทธิพลจากเกมการแข่งขัน
โดยการปรับเอาผู้ที่มารำวงนั้น มาร่วมเล่นกันมีคนร้องนำ เพลงรำวงร่วมกับเครื่องเป่า ดนตรีการเล่นที่สามารถ สนุกไปได้มากขึ้นนั่นเอง รำวงจากการพัฒนาได้มีการนำเอาวงตนตรี เครื่องเป่าและกลอง มาใช้ในการเข้าสร้างการเข้าจังหวะ และเริ่มมีการเล่นกันกว้างขึ้น ไม่ว่าจะเป็นงานวัด เมื่อมีการทำบุญต่างๆ จะเป็นการหาการละเล่น รำวงได้อย่างง่ายดาย อีกทั้งบทเพลงนั้น
ก็เพราะพริ้งมากยิ่งขึ้นอีกด้วย ไม่ว่าจะมีฝ่ายที่ร้องเพลง ที่มักจะถูกเรียกกันวาสกองเชียร์ เนื่องจากเป็นการออกมาร้องเพลง เพื่อให้หลายคน หลายคู่เดิมพัน สนุกสนานจนนางรำที่มีอยู่ จะสามารถทำกันได้สนุกสนานมากยิ่งขึ้นอีกด้วย สำหรับการร้องเพลงรำวง และมีการขายตั๋วจะมาจากพวงมาลัย ที่มีการนำมาคล้องนางรำ เพื่อขอเต้นรำนั้น ฝ่ายที่มีรางวัลจากการได้พวงมาลัย
การร้องเพลงรำวงรูปแบบนี้นับได้ว่า เป็นที่นิยมอย่างมาก ก่อนที่จะถูกสั่งระงับ ไม่ให้มีการละเล่นด้วยการร้องเพลงรำวง จากเหตุการมีการปาระเบิด เข้าไปที่กลางวงดนตรี ที่มีอยู่นั้นจนเกิดเหตุการณ์ ที่กลับกลายจากความสนุก เป็นความพ่ายแพ้ลงไปนั่นเอง ด้วยเกมการเล่นรำวงนั้น มีหญิงสาวสวยมากมาย จึงเกิดเหตุการณ์แย่งชิงกันของกลุ่มผู้ชาย ที่เข้ามาเปิดฟลอการเล่นรำวง
จึงเกิดเหตุการณ์เศร้างสลดเพราะความรุนแรง รำวงจึงถูกสั่งห้ามและระงับไป จนปัจจุบันการละเล่นรำวง ได้กลับมาอีกครั้ง สำหรับการเปิดเกมการละเล่น โดยเรียกกันว่า “รำวงย้อนยุค” เป็นการนำเครื่องเป่า หรือคนที่สามารถร้องเพลงรำวงได้
มาทำการร้องเพลง เพื่อให้นางรำมาทำการรำวงร่วมกัน เพราะการร้องเพลงแล้วเปิดโอกสให้กับ นางรำและคนรำได้ออกมาสนุกร่วมกัน ด้วยการแสดงท่าทาง เป็นการรำวงเพื่อสร้างควมสนุกสนาน และทำการขายตั๋วเพื่อให้ผู้ที่สนใจ ต่างมาใช้บริการกันสนุกสนานแล้ว
สำหรับการเปิดให้มีรำวงย้อนยุคมานั้น มีการนำเอาหลักการ ที่เป็นรูปแบบดั้งเดิม
ที่เปิดให้เข้าใช้งานมาใช้บริการนั้น เมื่อมีการซื้อตั๋ว หรือซื้อตัวเป็นนางรำที่มาสร้างความสนุก จากเมื่อนานมาแล้วที่มีการรำวงรอบไต้ไฟ เพราะไม่มีไฟฟ้า และใช้กลองมทำการเปิดจังหวะ จนผ่านมายุคหนึ่ง กับการเปิดรำวงด้วยวงดนตรีแตรวง เครื่องเป่า ที่เป็นที่นิยมมาก ส่วยปัจจุบันก็ยังคงมี การเปิดรำวงผ่านอุปกรณืที่เป็นเครื่องดนตรี ที่ไม่ต้องใช้ไฟฟ้าก็สามารถเปิดเกมได้นั่นเอง
สำหรับการนำเอาเครื่องดนตรี ที่เป็นลักษณะของพื้นบ้านจริงๆ ที่เปิดโอกาสการรำวงย้อนยุค หรือที่เรียกกันว่า รำวงพื้นบ้าน ได้กลายเป็นศิละอย่างหนึ่ง ทางด้านของวัฒนธรรม และถือว่าเป็นศิลปะการแสดง อีกแขนงหนึ่งที่ถูกสร้าง และพัฒนมาโดยชาวบ้านพื้นเมือง ที่สร้างเรื่องราว และควมสนุกสนานอย่างมากนั่นเอง โดยการรำวง และการใช้ท่าทางต่างๆ ในการรำวงนั้น
สำหรับรูปแบบของการเปิดให้มี รำวงถือว่าเป็นการแทงพนัน ที่ไม่มีความจำเป็นในในการเข้าร่วมใช้งาน คณะรำวงย้อนยุคในยุคปัจจุบัน ที่ต้องมีมาประกอบไว้ด้วยนั้น คือ นางรำที่สามารถ กำหนดได้ตามสภาวะราชการ คณะรำวงจะอยู่ได้หรือไม่ กับเจ้าภาพที่ได้เปิดเรื่องราว ที่จะมาจัดจ้างไปทั้งหมด โดยสามารถมีส่วนร่วม ในการรำวงทั่วไป โดยตามอาณาเขตเหล่านี้
ได้พบเกมการแข่งขัน ที่สามารถปรับเปลี่ยนได้ด้วย อีกทั้งความนิยม ในการเล่นรำวงนั้น มักจะยึดเอาส่วนมากมาเป็นตัวยืน สำหรับเกมการแข่งขัน ไม่ว่าจะเป็น งานบวช งานวัด และวันวิสาขบูชางานประจำปี นับได้ว่าเป็นอีกรูปแบบ ของการแข่งขัน สำหรับประเทศไทย ถือได้ว่าเป็นชาติที่มีวัฒณธรรมการใช้ศิลปะนั้น มากมายหลากหลาย เนื่องจากมีการแสดงที่หลากหลาย
ที่มีตั้งแต่รูปแบบ ของพื้นบ้านประชาชนทั่วไป หรืองานศิลปะศิลปะ ที่เป็นการใช้ภูมิปัญญา ของผู้ที่อยู่ร่วมกัน และเป็นอีกรูปแบบ จากการใช้งานที่แฝงไว้ซึ่งภูมิปัญญา ของผู้ที่สร้างรูปแบบของงานศิลปะออกมานั่นเอง วัฒนธรรม ประเพณี สมัยสุโขทัย